Ik ben in mijn uppie een weekje op vakantie in Ibiza om bij te komen van een zware hectische periode in mijn leven. Ik heb net een paar kilometer gefietst en kom aan op mijn favoriete strand. Het is druk, bijna alle stoelen zijn bezet. Ik zie één vrije stoel en vraag aan de man op de stoel ernaast of ik er kan gaan zitten. Hij vindt dat prima. Gelukkig. Het blijkt een Engelsman te zijn, type hippie, 51 jaar, net iets jonger dan ik ben.
We blijken gemeenschappelijke interesses te hebben: healing, spirituele ontwikkeling en verruiming van je bewustzijn. Hij vertelt enthousiast over zijn belevenissen in een zweethut in Drenthe en zijn Ayahuasca ervaring in Zaandam. Ayahuasca is een bitter drankje dat door sommige inheemse stammen wordt gezien als medicijn voor lichamelijke en geestelijke reiniging. Tijdens een Ayahuasca ceremonie kun je in contact komen met je ziel en zien wie je werkelijk bent of kunt zijn. Het opent deuren en geeft nieuwe inzichten. Een uur na het innemen van het drankje moest hij overgeven. Dat schijnt een reactie te zijn die veel voorkomt. Allerlei blokkades worden geheeld en je wordt letterlijk van binnen gereinigd. Daarna kwam hij in een donkere tunnel terecht met aan het einde licht. Voor zijn gevoel leek het een beetje op een bijna-dood-ervaring. Hij ging door de tunnel naar het licht en belandde in een andere dimensie. Hij voelde zich fantastisch en zag allerlei lichtwezens die op enorme insecten leken. Het was voor hem een bijzondere ervaring. Ik kan me er wel iets bij voorstellen omdat ik als kind ook lichtwezens zag en tijdens mijn Reiki-behandelingen soms contact maak met gidsen of overledenen die zich in een andere dimensie bevinden. Dit openhartige, eerlijke gesprek doet me goed.
Dan vraagt hij of ik wel eens heb geëxperimenteerd met drugs zoals XTC, cocaïne of het roken van marihuana. Ik schrik een beetje van de vraag en zeg dat ik af en toe een stickie heb gerookt in mijn studententijd en een waterpijp tijdens een vakantie met een vriendin in Istanbul. Tegenwoordig leef ik gezonder en na twee glazen alcohol sta ik al bijna op mijn kop. Dan haalt hij lachend een koekje te voorschijn en vraagt of ik de helft wil. Het is spacecake. Tja… eh… ik moet diep nadenken over mijn antwoord. Of het nu zo slim is om in mijn uppie met een wildvreemde man aan de spacecake te gaan? Van de andere kant, als ik het niet probeer weet ik het niet. Mijn nieuwsgierigheid wint. En dus eet ik een piepklein stukje van het koekje, ongeveer 1/6 deel. Op hoop van zegen dan maar.
En ja hoor, de zegen komt eraan. Een half uur later lig ik in de azuurblauwe zee en kijk naar het prachtige strand. Ik voel me intens verbonden met de oneindige ruimte om me heen, de oceaan, de blauwe wolkenloze lucht en het witte strand met de wuivende palmen. Het voelt voor mij alsof ik op het paradijs aarde ben beland. Wat een geweldige belevenis.
Ik moet terugdenken aan mijn gevoel en ervaringen na mijn Reiki-cursus, die ik tien jaar geleden heb gevolgd. Ik kan me nog goed herinneren dat ik na mijn eerste inwijding een enorme positieve energie voelde voor alles en iedereen om mij heen. Het leek alsof mijn zintuigen scherper waren afgesteld: het licht van de zon straalde sterker op de bladeren van de bomen, de kleur van de bloemen in onze tuin was intenser, de lieve woorden van mijn man en de knuffels van mijn dochtertjes raakten me diep in mijn hart. Tijdens de volgende reiki-cursussen besefte ik dat ik een nieuwe weg was ingeslagen. Er was iets met me gebeurd waardoor ik andere keuzes en beslissingen zou nemen dan ik gewend was. Ik was begonnen aan een nieuwe reis. Geen rationele reis, maar de reis van mijn gevoel, de reis naar mijn hart.
Inmiddels heb ik veel ervaring opgedaan met het geven van behandelingen en volg ik mijn eigen weg. Mijn leven is daardoor de afgelopen jaren sterk veranderd. Mijn gevoel krijgt de ruimte. Ik leef meer in het moment, ben minder bezig met het maken van plannen voor de toekomst. Soms ben ik verdwaald, weet ik niet meer welke kant ik op moet. Dan durf ik me steeds beter over te geven aan alles wat er op mijn pad komt en te vertrouwen op de kracht van het universum. Mijn eindbestemming is nog steeds onbekend. Waarschijnlijk blijft dat zo… en eigenlijk voel ik me daar erg goed bij. Een hapje spacecake verandert daar niets aan.
