Mijn aardse weg
Ik ben opgegroeid in een gelukkig gezin in Oldenzaal en heb een fijne jeugd gehad. Dat vond ik als kind heel gewoon en vanzelfsprekend. Ik kon goed leren en sporten, ging met plezier naar school en had veel vriendinnetjes. Ik ben dankbaar voor deze mooie periode in mijn leven. Er was alleen één ding. Ik was anders. Er zaten bepaalde eigenschappen in mij die anders waren. Die eigenschappen heb ik diep weggestopt zodat ze voor iedereen onzichtbaar waren. Ook voor mezelf. Pas vele jaren later ben ik me ervan bewust geworden dat ik dat gedaan had en waarom.
Na de middelbare school ging ik op kamers om Levensmiddelentechnologie te studeren aan de Landbouwuniversiteit Wageningen. Dit was een belangrijke fase in mijn leven waarin ik volop genoot van het studentenleven. Na mijn afstuderen vond ik een baan in de buurt van Den Haag, eerst in de levensmiddelenindustrie, later in de ICT. Ik werkte hard en bouwde aan mijn carrière. Toen werd ik stapelverliefd op mijn volleybaltrainer. Hij gelukkig ook op mij. We kochten een huis in Poeldijk, trouwden en kregen twee geweldige dochters.
Nadat ik 20 jaar in het bedrijfsleven had gewerkt besloot ik het roer volledig om te gooien. In 2014 begon ik met de Pabo. Twee jaar later had ik mijn diploma en stond ik voor de klas. Ik genoot van het contact met de kinderen, maar voelde me gevangen en opgesloten in het schoolsysteem. In mijn ogen sluit het huidige onderwijs niet goed aan op de behoefte van de kinderen van deze tijd. Eén jaar later besloot ik om van mijn hobby, het begeleiden van mensen met mijn gaven, mijn werk te maken. Ik wilde mijn gaven optimaal inzetten en startte fulltime mijn praktijk.
Mijn innerlijke weg
Als kind drong het diep tot mij door: ik heb een lichaam, maar ook een ziel. Dat waren twee verschillende dingen, die ik kon splitsen. Het was mogelijk om met mijn lichaam op school in de klas te zitten, maar met mijn gedachten in een compleet andere wereld. Ik kon opletten als dat nodig was, en de rest van de tijd ronddwalen in een compleet andere wereld. Een wereld waarin ik rust vond, waar ik kon dromen en verre reizen kon maken. Voor mij was dat een geweldige ontdekking, want daarmee kon ik een strategie ontwikkelen om te overleven in deze maatschappij. Eigenlijk heb ik deze strategie mijn hele leven lang toegepast. Bewust of onbewust. Ik werk efficiënt aan de dingen die in het aardse leven van mij worden verwacht, maar zo gauw ik de kans krijg, vertrek ik met mijn aandacht en gedachten naar mijn eigen droomwereld.
Spelen met lichtwezens
Toen ik ongeveer 4 jaar was, keek ik vaak naar de Fabeltjeskrant. De wijze uil sloot het programma af met een grote knipoog en zei: ‘oogjes dicht en snaveltjes toe.’ Dat lukte meestal niet. Als ik even later in mijn bed lag, zweefden er allerlei lichtwezens mijn kamer binnen. Ze waren klein, ongeveer 10 centimeter, en bestonden uit stralend licht. Ieder wezen had een eigen mooie heldere kleur. Ik ging op bed zitten, probeerde ze te vangen met mijn handjes, maar ze zweefden er dwars doorheen. Ik vond het een geweldig spel en voerde allerlei gesprekken met deze wezens. Soms kwam mijn moeder mijn kamer binnen omdat ze me hoorde praten. Dan zei ik dat ik speelde met mijn ‘vriendjes.’ Ze deed het licht aan en zei: ‘Er is helemaal niemand. Kijk maar.’ Het lukte me niet om haar ervan te overtuigen dat je lichtwezens alleen in het donker kunt zien. Toen ik ouder werd verdwenen ze. Eigenlijk denk ik dat ze er nog steeds zijn, maar ik kan ze niet meer waarnemen.
Lees meerIk ben dankbaar voor de kans die ik heb gekregen om mijn gaven te ontdekken, te ontwikkelen en te gebruiken om andere mensen te begeleiden op hun pad naar verlichting, op hun eigen unieke weg naar De Bron.
